Belive it or not Ásdís er komin með Gubbupest !! Er þetta eðlilegt ??? Nei ég held barasta alls ekki nú er ég sko búin að fá mig fullsadda af pestum og óáran. Ég flyt úr landi ef ég veikist líka núna!!!!!

Happy Halloween allir !!!

Er alveg dofin eftir allan svefninn ég svaf sko með smá hléum til kl. 11 mikið var rosalega gott að sofa svona út. Ég vaknaði ekki einusinni af sjálfsdáðum heldur hringdi deildarstjórinn á 12-E að biðja mig að vinna um jólin og ég tók nú bara vel í það. Ég verð að vinna á jóladagskvöld en fæ í staðinn frí annan daginn um helgina milli jóla og nýárs. Ég vildi jóladag frekar en Nýársdagsmorgun af óviðráðanlegum ástæðum. Svo á ég eftir að ganga frá því hvort ég vinn aðfangadagskvöld á B-5 en mér stendur það til boða ef ég vil. Ég er ekki búin að ganga frá því en ég er svona að hugsamálið. Get að vísu alveg hugsað mér að vinna ég er nefnilega svo skrítin að mér leiðast jólin alveg óskaplega. Mér fundust þau skemmtileg hér í den tíð en síðustu 10 árin eða svo hef ég eiginlega helst viljað aflýsa jólunum með öllu. Þrír dagar af stanslausum jólaboðum, áhyggjur af því að börnin eigi ekkert til að fara í seinni tvo dagana þar sem jólamaturinn á það til að fara niður á fötin á aðfangadagskvöld. Krakkarnir orðnir úttaugaðir og þreyttir á öllu áreitinu og ég lítið betri og jafnvel verri ef eithvað er. Ég sakna svoldið jólanna hér í den fjölsyldan saman matur kl. 18:00 svínakótelettur með raukáli og kartöflum. Þegar búið var að borða og þvo upp voru pakkarnir opnaðir í rólegheitunum. Jólakortin opnuð yfir kaffibolum, kókglasi og nammi. Svo settist maður niður lék sér að dótinu sem maður fékk eða las bók sem hafði komið úr einhverjum pakkanum. Allt í ró og frið. Það eina sem ég sakna ekkert við þetta er jólaveikin sem bankaði iðulegast uppá um kl. 24 en þá var mínum litla granna líkama nóg boðið ofát af verstu gráðu nammi og uppáhaldsmaturinn sögðu til sín og yfirgáfu staðinn í snatri. JÁ ég var oggulítil og grönn í þá daga rétt eins og tannstöngull ótrúlegt en satt og ég þoldi nánast ekki að borða neitt nema þá rétt eins og fugl. Jóladagur og annar í jólum fóru í það að vera með fjölsyldunni heima spjalla saman,spila og hafa það náðugt. Those were the days. Ég fór að vísu alltaf til Guðlaugar í afmælisveislu á Jóladag og það var alveg frábært, mamma Guðlaugar býr nefnilega til BESTA rækjusallat sem til er í þessum heimi og jafvel víðar. Að maður tali svo ekki um aðrar kræsingar sem voru í boði svo sem kakó með rjóma og svo Rice Crispies kökurnar mmmmmmmmmmm NOSTALGÍA í fullum gangi hér. Svo á Guðlaug fjölskyldu sem er skemmtileg með afbrigðum. Halli bróðir hennar er óborganlegur prakkari og maður fékk nú oft að kenna á því. Þessi ágæti siður lagðist því miður af þegar ég náði mér í maka því hans siðir gengu fyrir. Sniff sniff. Nóg um það en ég er alvarlega að hugsa um að vinna þessi jólin en hafa áramótin frí.
Nóg um það ég er að fara í klippingu á eftir JIBBÍ ég hlakka svo til ég hlakka altaf svo til. Enda er ég komin með lubba hárið yfir eyrunum er að nálgast að ná niður á mið eyru og hárið í hnakkanum er sennilega orðið 3ja sentimetra langt OMG ég ræð ekkert við allt þetta hár. HE he he. Það vildi til að börnin á vöku voru ekki svo kresin á útlit en ég held að hjartsjúklingarnir mínir þoli ekki að mæta Gilitrutt fyrst á morgnana.
Jæja ég er farin að hafa mig til.

Þá er komið að Bráðavaktarbloggi vikunnar c",)

Þátturinn byrjar þar sem Kerry er í morgunþætti í amerísku sjónvarpi og á að gefa þáttastjórnendunum flensusprautu. Eithvað hentaði konunni illa að vera í viðtali í sjónvarpinu um leið og hún sprautaði því hún gleymdi að skipta um nál á sprautunni, og jafnvel bara skipta alfarið um sprautu, á milli þess sem hún sprautaði þáttastjórnendurna. Hmm ekki gott, hvað þá svona í beinni úrsendinu. Aumingja konan fraus alveg gersamlega.

Dr. Gallant er enn með ´"móðursjúku" "ímyndunarveika" sjúklinginn sinn úr þar síðasta þætti. Hann er alveg viss um að hún er með einhverskonar hjartasjúkdóm ef ekki bara kransæðastíflu. Hann fær hjartasérfræðing til að kíkja á konuna og sá kannaðist við konuna frá því áður og hafði því enga trú á að nokkuð væri að henni og segir Gallant að útskrifa hana. Hann er tregur til og dregur aðeins að útskrifa hana.

Abby er í tómu tjóni með fiskabúr sem sett var upp í biðstofu sjúklinganna en fiskarnir í því endast varla sólarhringinn þ.e.s. þeir synda aðallega á hvolfi eða þannig sko. Abby greyið veltir mikið fyrir sér afhverju hún drepi fiskana umvörpum en kemst ekki að neinni góðri niðurstöðu. Hmm skrýtin lykt af vatninu??Deildin er öll á öðrum endanum enda er engin hjúkrunarstjóri á deildinni þau hafa víst farið í gegnum þá eins og einnota glös. Kerry biður Abby um að finna sig síðar um daginn Abby segist muni gera það en kemur sér svo hjá þvi þegar þar að kemur.

Carter er abbó því að Abby fór út á stelpukvöld með samstarfskonum sínum á Bráðavaktinni og er svoldið sár yfir því að ná ekki uppúr henni hvað þær gerðu. Svo heyrir hann að Abby hafði sennilega verið að drekka og ákveður að ræða málið við Susan. Susan greyið kemur alveg af fjöllum því hún hafði ekki hugmynd um að Abby ætti við áfengisvanda að stríða. Hún fer svo og ætlar að ræða við Abby um málið og segir Abby að Carter hafi talað við sig haldadi að hún (Susan) vissi um vandann. Þær fara saman inn á kvennaklósett og ætla að tala saman þar en verða þá varar við að einhver missir sprautu inni á einum básnum. Út úr básnum kemur engin annar en Kerry Weaver sjálf. Hvað var hún að gera þarna er hún orðin fíkill eða var hún að æfa sig ????? Da da da damm.
Abby býður Carter kósy kvöld heima eftir vinnu en Carter hálf færist undan með þeim orðum að hann þurfi að vera í vinnunni a.m.k. fram yfir vaktaskipti.

Dr. Kovac tekur á móti stelpu sem virðist við fyrstu sýn vera með þvagfærasýkingu sem hún hefur jú oft fengið áður. Móðir stúlkunnar er álitleg með afbrigðum og meðan beðið er eftir niðurstöðum úr ransóknum á stelpunni skreppa Kovac og maman aðeins inn í röntgenmynda skoðurnar herbergið og fá sér einn stuttan. Susan sér til þeirra þegar þau koma út, frekar úfin og rjóð. Kovac heldur því fram að hann hafi bara týnt röntgenmynd, hmm sumum dettur í hug að leita að röngen myndum á skrítnum stöðum. Susan trúir honum náttúrlega ekki og segir Abby frá þessu og biður hana að tala við Kovac. Segja honum að þetta gangi náttúrlega ekki. Abby er nú ekkert sérlega ginkeypt fyrir verkefninu.
Stúlkuræfillinn með þvagfærasýkinguna reynist vera veikari en svo nýrun í henni eru að bila og það þarf að leggja hana inn. Oops nú verður hún og móðir hennar viðloðandi sjúkrahúsið en útskrifast ekki strax eins og Kovac hafði ráðgert þegar hann potaði í mömmuna. Stúlkan tekur fréttunum um veikindin af stóiskri ró og telur að þetta sé engin tilviljun heldur tækifæri til að fá foreldra sína til að hætta við að skilja.

Ímyndunarveiki sjúklingurinn hanns Gallants fer í hjartastopp og þrátt fyrir hetjulegar tilraunir Gallants, Carters, Pratt og fleiri tekst ekki að bjarga henni. Gallant missir sig alveg við hjartasérfræðinginn og hellir sér yfir hann. Carter tekur málstað Gallants gegn hjartalækninum eftir nokkur orðaskipti. Pratt böggar Gallant aðeins of mikið og Gallant kýlir Pratt kaldann. He he he búin að láta mig dreyma um svona atriði lengi þoli Pratt alls ekki. Kerry tekur Gallant á teppið síðar um daginn fyrir að vera með slagsmál á bráðavaktinni en þegar hún heyrir hvern hann sló ákveður hún að láta málið niður falla, kanski vegna þess að Pratt heyrði til þeirra, hmm.

Susan talar við Kovac um að það sé ekki sniðugt að sofa hjá mæðrum sjúklinga á spítalanum og stuttu síðar heldur Abby sama pistilinn yfir honum. En hann var nú sennilega búinn að komast að þeirri niðurstöðu af sjálfsdáðum þegar þarna var komið.

Abby sér til Carters þar sem hann er að fara heim og ekki einusinni komið alveg að vaktaskiptum. Hún reynir að tala við hann en hann er bara fúll á móti yfir því að hún skuli ver að drekka. Hún eltir hann alla leið út á lestarstöð og borgar sig meira að segja inn svo hún geti elt hann alla leið út á lestarpall. Reynir að segja honum að hún drekki ekki mikið og ráði alveg við drykkjuna og telur upp drykkina sem hún hafði drukkið síðustu vikur. Carter neitar alfarið að ræða málið af einvherju viti og skilur Abby efitir eina á brautarpallinum. Sniff sniff. Þega hún kemur svo aftur á Bráðavaktina eru henni afhentir allskyns pappírar um mönnun á deildinn og ýmsa aðra hluti. Hún reynir að banda þeim frá sér en þá er henni tilkynnt að hún sé nýji hjúkrunarstjóri deildarinnar. Jibbí, það var víst það sem Kerry hafði ætlað að segja henni. Seinna um daginn ræðast þær svo við Abby reynir að malda í móinn en það er til einskis Kerry er alveg harðákveðin í þessu.

Susan segir Kerry að þær Abby hafi séð til hennar missa sprautuna á kvennaklósettinu fyrr um daginn. Kerry reynir að neita öllu til að byrja með en gefst svo upp og segist vera að sprauta sig með hormónum. Trúi nú hver sem vill !!

Gallant og Pratt sættast svo í lok þáttarins Pratt fylgir Gallant út en fer svo inn aftur. Heldur rakleiðis inn á biðstofu þar sem hann heilsar fiskunum með orðunum " Pabbi er kominn" grípur matarboxið þeirra og gefur þeim. He he þarna er sökudólgurinn kominn sem sér til þess að fiskarnir eru offóðraðir og vatnið úldnar og verður óíbúðarhæft.

Þá er þessu lokið þessa vikuna. Endilega sendið mér harðort kvörtunar bréf á kommenta kerfið ef eithvað vantar uppá c".)

Búin að hafa það rosalega gott í dag slæpast og slæpast. Mæli eindregið með þessu !!

Jæja það hefur verið nokkur lægð í blogginu hjá mér uppá síðkastið enda hef ég varla haft tíma til að anda hvað þá blogga. Ég er semsagt búin að vera að vinna út á vöku og það var nú bara hreint út sagt kongunglega skemmtilegt þessar síðustu 6 vaktir mínar ég á barasta eftir að sakna þessa alls. Eins og mér leist nú bara ekkert á eftir fyrstu 6 vaktirnar þá voru seinni 6 jafn skemmtilegar. Það er sko búið að vera brjálað að gera og ég hef varla vitað hvað ég heiti þegar ég hef komið heim. Nú svo átti ég frí um helgina en þá var ákveðið að halda uppá afmælið hans Árna á sunnudaginn. Aðfaranótt sunnudagsins fór ég að sofa kl 3 klukkan 4 vaknaði ég við að Leó gelti, klukkan 5 vaknaði ég af því bara, það sama gerðist kl. 6. Klukkan 7 hringdi ástkært samstarfsfólk mitt af 12-E og óskaði eftir nærveru minni á morgunvakt klukkustund síðar ég afþakkaði pent boðið og grét í hljóði krónurnar sem ég gat ekki bætt í veskið þann daginn. Klukkan átta vaknaði ég svo við það að Ásdís var að fara út með hundinn klukkan níu vaknaði ég við að Anna fór fram og klukkan 10 gafst ég upp og fór á fætur. Undirbjó afmælisveislur kl. 13 mættu vinir og bekkjarfélagar Árna svo og hér var fínt strákapartý. Mér til mikillar undrunar var þetta ósköp rólegt og fínt þeir léku sér og voru góðir og stiltir. Um kvöldið mætti svo fjölskyldan mín galvösk í afmæli Árni var að vísu frekar skúffaður yfir því hvað komu fáir hann vildi sko hafa miklu fleiri eins og venjulega. Þegar síðasti veislugesturinn fór fékk Árni greyið svo gubbupestina og stuttu á eftir honum lagðist Pabbi. Pestin var semsagt ekki alveg búin en er það vonadi núna 7, 9, 13.
Á mánudagsmorguninn eldsnemma var ég svo mætt á Vökudeildina brjálað að gera ég er sko orðin útlærð í þrifum og sótthreinsunum vegna Noro veirusýkingar. Ég kláraði svo námstíman minn og fékk MJÖG ásættanlegar einkunnir fyrir að mér skils næstum því fullt hús stiga. Og með því sem ég fékk lægra fyrir komu útskýringar frá deildarstjóranum sjálfum um að ég ætti ekki að fá hærra á þessari deild. En þetta voru liðirnir frumkvæði í starfi og hæfileiki til að skipuleggja eigin störf en það er víst alls ekki ætlast til þess á gjörgæsludeild nýbura að nemarnir fari að hlaupa um og framkvæma og gera sjálfir það þykir víst ókostur frekar en kostur þar skiljanlega. Svo ég er nú bara dáldið mikið ánægð með mitt þessa stundina.
Núna er svo planið að njóta næstu 2ja daga en ég á frí JIBBÍ. Ég ætla sko að horfa á ER í kvöld og njóta þess af inlifun og blogga svo kanski bara útdráttinn í kvöld eða þá í fyrramáli.
Akkúrat núna er ég að hugsa um að fara að slæpast eithvað skella mér svo kanski bara í gæludýrabúð að kaupa mér polla eyði ****sigh****

Jæja þá er búið að bólusetja Leó við Parvó veirunni í annað sinn svo misskildi ég greinilega eithvað því við þurfum svo að fara aftur eftir mánuð og láta bólusetja hann í síðasta sinn þetta árið. Leó var svo góður hjá dýralækninum að hún tilkynnti mér að ef það yrðu einhverntímann breytingar á heimilishögum hjá okkur svo við gætum ekki haft hann þá skyldum við hringja í hana og hún myndi glöð taka hann. Það hljóta að vera meðmæli með hundinum ef hann brærðir dýralækninn alveg í spað. c",)

Ég verð að hryggja ykkur með því að ekkert Bráðavaktar blogg verður þessa vikuna þar sem ég var að vinna og sá ekki þáttinn SNIFF SNIFF. Ef einhver nennir að skrifa útdrátt í commentakerfið væri það vel þegið.
Ég er þessa dagana að klára vinnuskylduna á Vöku þar er í gangi Noroveirusýking (niðurgangspest) svo það er búið að útbúa einangrunardeild fyrir sýkt börn á deild 23-E þar vinn ég núna. Deild 23-E átti að verða deild fyrir ungabörn, hjartveikbörn og hágæslabarna en þessi deild mun víst ekki verða opnuð vegna fjárskorts og fleira. Húsnæðið stendur autt eins og er og það er víst ekki alveg ráðið hvað verður gert þarna en líklegt að einhverjar af hinum deildunum í húsinu fái aukapláss þarna. En við höfum eins og er afnot af tæplega hálfri deildinni undir einangrun. Þetta er frekar skrítin upplifun að vinna þarna, eftir að við komum í vinnuna megum við ekki fara um spítalann við erum innilokaðar þarna þangað til við förum heim. Ef okkur vantar eithvað eins og tildæmis mat eða einhver hjúkrunargögn hringjum við yfir á vöku og biðjum þau að koma dótinu til okkar. Það fer þannig fram að einhver kemur með góssið skilur það eftir utan við dyrnar á deildinni og forðar sér svo. Við stígum svo útfyrir og kippum dótinu inn. Ég hef á tilfinningunni að ég verði svo alveg húðlaus á höndunum eftir þetta ævintýri eftir alla handþvottana og sprittunina sem maður má framkvæma. Gleðifréttirnar eru samt þær að enginn starfsmaður hefur enn sem komið er fengið veikina sem þýðir að handþvotta og hreinlætismál á deildinni eru í mjög góðu lagi og bera deildinni gott vitni. Ég get nú ekki að því gert samt að ég hlakka óskaplega til þegar ég lýk þessum áfanga í verknáminu.

Jæja þá er Leó orðinn gildur meðlimur í hundasamfélaginu þ.e.s. það er búið að skrá hann. Skráningin kostaði litlar 8100 krónur, 6100 í skráningargjald og 2000 kr í eftirlitsgjald það er nebblilega svo lítið eftir af árinu. Eftirlitsgjaldið á ári verður svo 9600 en þegar Leó er búinn að fara á hvolpanámskeið lækkar gjaldið um helming. Eftir þrjár vikur fær Leó svo merkispjald frá bænum með skráningarnúmerinu sínu og öllum upplýsingum um hann. Nú á Leó bara eftir að fá síðustu bólusetningarnar á fimmtudaginn og þá getur hann farið að hitta aðra hunda. Við hlökkum svo mikið til.

Ég skil nú ekki hvað fólk er að meina með því að segja að allir hundar eigi að kosta eithvað því að eigendurnir fari betur með þá þegar það liggur fjárfesting í þeim. Ég veit nú ekki betur en að það liggi þónokkur fjárfesting í Leó greyinu sem við fengum þó alveg gefnins. Bólusetning og örmerking 6000.- og svo skráningin 8100.- Þetta gera 12100,- krónur enn sem komið er. Inní þessu er ekki fóður, búr, bæli og annað sem fjárfest hefur verið í fyrir litla krúttið okkar. Annar kostnaður sem vitað er um er næsta bólusetning sem kostar 4000.- og svo hvolpanámskeiðið 15000.- þar eru komnar 19000 + 12100 = 31100 . Svo hundur er alltaf fjárfesting a fjórum. Ég held að ef fólk fær sér hund skipti vermiðinn á hundinum sjálfum ekki nokkru máli uppá hvort það sinnir honum almennilega eða ekki.

Loksins loksins tóks að koma öllum börnunum í leikskóla og skóla. Ég náði loksins í deildarstjórann á vöku og hún reddaði vöktunum sem mig vantaði fyrir mig ég verð á kvöldvöktum á morgun og hinn og svo á föstudags morguninn. Svo eru síðustu dagarnir mínir þarna á mánudag, þriðjudag og miðvikudag. Ég fæ semsagt meiri samfellu í námið en ég átti að fá og mikið finnst mér það frábært kanski næ ég þá aðeins áttum þarna og get kanski náð mér í efni í 7 og hálfu blaðsíðuna sem mig vantar uppá í ritgerðina mína.

Ég horfði í forundran á sjónvarpsþátt á stöð 2 í gærkvöldi. Hann var um ferð nokkurra Norðurljósa manna upp á Kilimanjaro. Það sem fólk leggur sjálfviljugt á sig Vááá. Að ganga svo dögum skiptir klukkustundum saman uppí móti yfir allskyns túndrur og torfærur. Þjakaðir af háfjallaveiki sem lýsir sér meðal annars í niðurgangi, ógleði, svima. Þjást af svefnleysi vegna kulda og niðurgangs og halda samt áfram að ganga í 8 - 16 tíma á dag. Reyndu þeir að taka lyf við veikinni sem á að auðvelda súrefnisupptöku í blóð og græddu á því náladofa í rassinn (að þeirra sögn). Samræðurnar í pásunum hjá þeim minnti á morgunverð á elliheimili þ.e.s. umræður um svefn(leysi), hægðir og lyf t.d. sköpuðust fjörugar umræður um hvort rétt væri að reyna að taka Imodium við niðurganginum. Ákvörðun var tekinn í kjölfar þessara umræðna að gera það ekki vegna hættu á harðlífi, alveg heillandi umræðuefni í sjónvarpsþætti á mánudagskvöldi. Greinilegt var að súrefnisskorturinn gerði þá létt ruglaða í leiðinni bláir um varir, nef og eyrnasnepla hegðuðu þeir sér á stundum eins og eftir 5 glas á barnum. Einn áfanginn á leiðinni sem kviðið var fyrir var hinn bratti Morgunverðarveggur sem ber víst það nafn því þar skilja göngugarpar víst morgunmatinn gjarnan eftir lítið notaðann. Enn gaman!! Þegar þeir voru farnir að nálgast toppinn mættu þeir mönnum sem komu hlaupandi niður fjallið með kvennmannsgrey á milli sín sú hafði veikst illa af háfjallaveikinni á toppnum og nú var verið að reyna að hraða henni niður það gekk þó ekki betur en svo að hún missti sjónina tímabundið. Vá þetta er sko eithvað sem mig hefur alltaf langað að gera í fríinu mínu klöngrast upp fjall í marga daga aðframkomin til að fárveikjast og missa sjónina, NOT!!! Íslensku göngugarparnir komust á endann á toppinn og enginn þeirra dó eða veiktist illa. Ég verð að segja það að ég held að fólk sem leggur þetta á sig í frístundum hafi það aðeins of gott í daglegalífinu þegar þetta flokkast undir frábært frí.
Þá er best að fara að reyna að grafa eithvað af heimilinu úr rústunum og fara svo að kaupa afmælisgjöf handa syninum. Annars var ég að velta því fyrir mér hvort það væri ekki bara hægt að leigja nokkra dópista og láta þá liggja eins og hráviði hér og þar um húsið og hafa bara svona dópgrenis þema í afmælisveislunni ??? Hvenær sem hún svo verður ????

Klapp klapp fyrir Guðnýju. Mér tókst stóráfalla laust að komast út í búð og úr því að ég var komin af stað fór ég í BYKO og keypti málningu á baðherbergið. Hálfnað verk þá hafið er svo er aukaatriði hvenær málningin kemst svo á vegginn. Hef á tilfinningunni að það verði ekki alveg á næstu dögum c",

Ohh þessi börn hafa mann vafinn um litla fingurinn á sér. Þegar Anna horfði á mig tárvotum augum og vildi vera heima í dag var bara ekki hægt að segja nei. Góðu fréttirnar er aftur á móti þær að ég fæ að skottast með stelpunum mínum í dag :-)

Jæja enn ein dásemdar helgin búin ég ætla sko rétt að vona að hér með fari þessari flensu að ljúka hjá okkur hér. Við Ásdís láum saman alla helgina með hita og annað skemmtilegt sem gerði það að verkum að ég fór ekki í vinnu um helgina. ARGH ég er orðin félagslega skert á þessari heimaveru. Ég er svo illa haldin að ég horfði á Bold and the Beutiful mér til ánægju í morgun. Það eitt sýnir glögglega hve sálarástand mitt er orðið lélegt.
Ásdís greyið er enn með hita og fer því ekki í skólann í dag. Anna er í verkfalli og harðneitar að vakna til að fara í leikskólann. Leó er útivistarskertur og er farinn að reyna að koma með tauminn sinn til að benda mér á að hann langi til að fara út. Ég er enn ekki í nokkru ástandi til að gera meira en rétt að skjótast með hann út undir vegg.
Einhvern vegin þarf ég svo að finna út úr því að troða tveimur aukavöktum á vökudeildinni inn í dagskrá vikunnar og fá tímasetningar fyrir síðustu 3 verknámsdagana mína sem eru á mánud. þriðjud og miðvikudag í næstu viku. Til þess þarf ég að ná tali af deildarstjóranum þar sem er álíka auðvelt og að ná tali af kónginum. Svo þarf ég víst líka að fara að finna út úr því að skrifa ritgerð um hjúkrun fyrirbura en á þeim tíma sem ég hef verið á Vöku hef ég nú ekki orðið mjög mikils vísari um það efni. Veit að það þarf að gefa og skipta á þeim á þriggjatíma fresti ásamt því að taka lífsmörk. Einnig er ég búin að læra það að steragjöf fyrir fæðingu fyrirbura er mjög mikilvæg og súrefnisnotkun getur valdið ýmiskonar vanda. Ég sé ekki alveg hvernig ég ætla að teygja þetta á 7-8 blaðsíður. Hmm.
Svo á Árni minn afmæli á morgun og hlakkar mikið til. Ég er enn að reyna að finna tíma fyrir afmælisveislu fyrir hann. Það er svoldið snúið þar sem það þarf víst að vera hægt að bjóða fólki inn í grenið (heimili mitt) en akkúrat eins og er er staðurinn yfirlýst alþjóðlegt hættusvæði og ekki þorandi að ganga þar um nema í skóm með stáltá, hjálm og eiturefnagrímu. Ætli sameinuðu þjóðirnar fáist til að senda rústabjörgunarlið til að moka út ???
Farin að hjúkra Lasarus og reyna að koma Letidýrinu á leikskólann þó seint sé.

Ég eyði þessum föstudegi heima Ásdís var of lasin í morgun til að ég gæti hugsað mér að gera henni og pabba að skilja þau tvö eftir saman. Ásdís er á 3ja degi af hita og það á milli 39 og 40,5. Hún hefur ekki gubbað enn sem komið er í dag og það er nú bara þónokkurt afrek ef miðað er við síðustu daga. Þetta er vonandi merki um að hún sé að hressast. Anna fór í leikskólann í dag í fyrsta sinn frá því á mánudag. Þar hefur víst verið hálf tómlegt um að litast síðustu vikuna og í morgun voru aðeins 4 börn af 13. Árni fór galvaskur í skólann í morgunn. Ég læt mig dreyma um að komast í smá leiðangur á eftir til að sækja mér föt fyrir vinnuna á morgun og hinn. Ef það klikkar þá verð ég sennilega að vera nakin í vinnunni. Ég tel ekki ráðlegt að skelfa nýskorna hjartasjúklinga svo illilega. Svo langar mig að fara í Elkó og sækja nudddýnuna góðu sem ég á að eiga þar ég bíð spennt eftir að prófa gripinn.

Á allt öðrum nótum þá verð ég nú að segja að ég hef sennilega komið mér upp endanlegu og varanlegu ofnæmi fyrir Davíð Oddsyni. Hef nú sennilega aldrei þjáðst mikið af því að mér líkaði vel við hann en framganga hanns í öryrjkamálinu öllu hefur endanlega gert út um það að ég get ekki borið virðingu fyrir manninum og hana nú. Svo bíð ég nú líka spennt eftir því að Halldór Ásgrímsson segi afsér eða bara ríksistjórnin öll. Ég er nú samt að hugsa um að sleppa því að halda nirðí mér andanum á meðan ég bíð. Hvað þarf til að þessir menn geti sagt : við höfðum rangt fyrir okkur og þykir það leitt, þetta hvetur okkur til að gera betur í framtíðinni. Ég myndi kanski íhuga að færa nálina á álitsskalanum úr -250 í núllið ef einhver þessara ráðherra gæti staðið upp og sagt eithvað þessu líkt. Ég ætla nú ekki að halda niðrí mér andanum meðan ég bíð eftir þessu heldur.

Bráðavaktar bloggið verður eitthvað hálf lélegt þessa vikuna ég er ekki viss um hvort það var bara það að þátturinn hafði tilfinnanlega lítið innihald eða að ég var með hita og gubbuna þegar ég gerið mitt besta til að horfa á hann. Kanski bland af báðu. En hér koma aðalatriðin frá minni hlið. Þið hin sem sáuð þáttinn vinsamlegast bætið við því sem ykkur finnst uppá vanta í kommentin hér að neðan og leiðréttið staðreyndarvillur, þar sem þetta er skrifað eftir minni það það frekar lélegu og óareiðanlegu.

Nýjir læknanemar mæta fyrsta daginn sinn á bráðavaktina Carter á að taka á móti þeim en hann hefur engan tíma til að sinna þeim og segir þeim að bíða á biðstofunni.
Ung stúlka kemur með sjúkrabíl eftir mótorhjólaslys Elisabeth og fleiri reyna sitt besta til að bjarga henni en tekst ekki. Stúlkan er einn af fyrstu sjúklingum hennar í Ameríkunni hún er ekki alveg að höndla að vera byrjuð aftur á Bráðamótökunni. Foreldrar stúlkunnar eru ekki komnir á staðinn þegar hún deyr og Elisabeth biður um að vera látin vita þegar þeir koma svo hún geti talað við þau.
Tveir litlir strákar ca. 8 og 10 ára koma inn með pabba sinn sem er með brjóstverk sem hefur varað í meira en klukkutíma. Carter, Abby (að mig minnir), Pratt og Hjartasérfræðingur gera allt sem þau geta til að bjarga honum en allt kemur fyrir ekki og hjartasérfræðingurinn og Carter ákveða að lýsa manninn látinn. Annar sonur mannsins sér þegar þau tilkynna dánarstundina og hleypur grátandi burtu Catrer flýtir sér á eftir honum og lætur Abby og Pratt um að ganga frá líkinu. Carter er ekki fyrr horfinn út um dyrnar en líkið fer í sleglaflökt (hjartaðflöktir en slær ekki almennilega) og Pratt uppverðast allur og vill grípa hjartastuðtækin því það megi koma hjarta í sleglaflökti aftur í gang með rafstuði. Abby reynir að stöðva hann en hefur ekki erindi sem erfiði. Og viti menn Pratt (the Brat) tekst að koma hjartanu í karlanganum í gang aftur. Á meðan á þessu öllu gengur er Carter búin að segja sonum mannsins að hann sé dáinn og býður þeim að koma og kveðja pabba sinn. Þeir mæta inn til kallsins sem er kominn í gang aftur. Drengirnir verða ofslega glaðir en það sama er ekki hægt að segja um Carter og hvað þá Hjartasérfærðinginn. Carter tekur það þó að sér að verja aðgerðir Pratt fyrir Sérfræðingnum þó það sé þvert á hanns eigin sannfæringu. Hann lætur Pratt þó heyra það þegar sérfræðingurinn er horfinn á braut. Enda var karlgreyið sem Pratt endurlífgaði heiladauður og myndi aldrei lifa án öndurnarvéla og annara stórvirkra vinnuvéla. Eiginkona karlsins kemur og eftir tár og trega skrifar hún undir plagg sem segir að fari maðurinn í hjartastopp aftur megi ekki endurlífga hann. Blekið var ekki orðið þurrt á pappírnum þegar kallinum hrakar snarlega og fer í hjartastopp. Yngri drengurinn brjálast hleypur út en móðirin og eldri sonurinn standa hjá meðan maðurinn yfir gefur þetta tilverustig. Vonum nú öll að Pratt hafi lært sína lexíu á þessu þ.e.s. að það á ekki alltaf að endurlífga bara af því að það er hægt og að í upphafi skyldi endinn skoða, eða þannig sko.
Weaver og Elisabeth lenda í smá skærum sem leiða til þess að Weaver biður Elisabeth um að finna sig í einrúmi. Hún byrjar á pistli yfir Elisabeth um að hún sé ekki tilbúin að koma aftur að vinna og hún þurfi eithvað að taka sig á í samskiptum við aðra og vinnubrögðum á bráðavaktinni. Elisabeth hreytir í Weaver á móti og ekki vill betur til en svo að Weaver fer að skæla og hleypur út.
Faðir stúlkunnar úr mótorhjólaslysinu kemur loksins Elisabeth fer að tala við hann og gerir það á afar tilfinninga lausan hátt út á gangi hjá móttökunni. Skilur föðurinn einan og grátandi eftir útá miðjum gangi.
Carter finnur engan tíma til að sinna nemunum sínum þeir eyða öllum deginum inni á biðstofu.
Carter greyið sofnar á endanum úrvinda eftir erfiðan og langan dag inni á kaffistofu hjúkrunarfólksins. Þegar hann svo skríður á fætur morguninn eftir er aðeins einn læknanemi eftir á biðstofunni sem beið þolinmóð allan þennan tíma til að komast að. Carter með bros á vör sínir henni staðinn.

Vá þetta var nú meira en ég átti von á kanski var meira í þáttinn varið en mig minnti. Hmm.....

Svo vil ég minna á ER linkana aftur

ER linkur frá Ernu

Heimasíða ER hjá NBC

Ps. Af handleggnum á Romano er það að frétta að hann er enn á sínum stað. Romano neitar að taka neitt nema ibufen við verkjunum þó hann sé alveg að farast úr verkjum "HETJAN". Hann er í sjúkraþjálfun en er hvorki með mátt né tilfinningu í fingrunum en það er nú von til að það lagist.

Ég fékk tvö símtöl áðan sem mér þótti afskaplega vænt um fyrra símtalið var Dedda ömmusystir mín að óska mér til hamingju með daginn í gær. Það er alltaf jafn gaman að heyra í henni hún hefur svo frábæra sýn á lífið og tilveruna og ég er oftast svo algerlega sammála henni. Tók af henni loforð um að við myndum hittast næsta sumar fyrir norðan. Hitt símtalið sem ég fékk var frá Öbbu móðursystur minni sem hringdi í sama tilgangi og Dedda. Tvö símtöl úr Grænavatni sama daginn hversu góður getur einn dagur orðið ég bara spyr. Abba er ein af þeim frábærustu manneskjum sem ég hef kynnst um æfina hefur alla tíð verið mér afskaplega góð.
Af öðrum fitjurum er það að frétta að Guðni er nýjasta fórnarlamb pestarinnar og liggur þessa stundina steinsofandi inni í rúmi með hita og allt. Ásdís og Pabbi eru enn ekki farin að sýna merki um pestina en ég býst fastlega við því að það breytist fljótlega.
Ég er búin að komast að því að það er fíknvaldandi að fara út að labba með hundinn ég finn að ég verð alveg ómöguleg ef ég fer ekki amk. klukkutíma göngu með hann á dag. Það veldur mér svipaðri vanlíðan og þegar ég reyndi að hætta að reykja af sjálfsdáðum ein og óháð hér í den. Ég er búin með stóran part af dagskammtinum í dag en er að hugsa um að skella mér í restina og kanski rúmlega núna.

Ég hef komist að þeirri niðurstöðu að orðið JÆJA er mér ansi tamt og sennilega ofnota ég það hreint út sagt alveg ferlega.

Jæja þá er enn einn dásemdar og dýrðar dagurinn runnin upp Árni vaknaði með 38.6 stiga hita. Var komin með hita í gærkvöldi grét fögrum tárum yfir því að hann mundi missa af bekkjarmyndatökunni sem átti að fara fram í dag. Ég mældi Önnu líka svona upp á grínið í gærkvöldi brá svoldið þegar ég sá niðurstöðuna 38.2 hún var ekki svo heit viðkomu á enninu en maginn á henni var alveg brennandi heitur. Hún virkar semsagt að nánast öllu leyti eins og Ásdís gerir. Anna hefur svo sjaldan orðið veik að ég kann ekki alveg á hana ennþá í þeim gírnum. Ásdís var og er þannig að ef hún fær hita finnur maður það aðeins með því að leggja hendina á magann á henni ef hann er eins og grillpanna á skyndibitastað þá er hún með hita á sama tíma getur ennið verið normalheitt eða jafnvel kalt. Þetta gabbar mann dáldið ef maður er fastur í þeim kreddum að hiti finnist alltaf á enninu. Árni hitnar aftur á móti á enninu ekki á maganum, maginn á honum segir manni akkúrat ekkern nema þá að hann sé svangur eða eithvað annað í þeim dúrnum. Aftur á móti hitnar hann um liðamótin og geislar einhverveginn hita þar út, þetta gera stelpurnar ekki.
Í morgun var sú ákvörðun tekin að Árni og Anna yrðu heima í dag en ef Árni yrði sæmilega hress þá færi ég með hann í myndatökuna. Árni var nógu hress eftir 2 parasetamól til að fara. Ég fór með hann og beið og fylgdist með herleg heitunum. Þetta var alveg rosalega gaman að fylgjast með bekkjarmyndatöku rifjaði upp 19 ára gamlar minningar. Í Flataskóla eru teknar bekkjar og einstaklingsmyndir í 2. g 5. bekk í Kársnesskóla þegar ég var þar var aðeins tekin mynd í 12. ára bekk. Mér finnst alveg frábært að fá myndir af krökunum 7 ára og svo aftur 11 ára gaman að sjá breytingarnar.
Annars er það af krökkunum að frétta að þau eru ótrúlega hress miðað við hitastig. Árni er í tölvuleik á netinu og Anna er að leika sér að playmo, mikil dásemdarleikföng sem hafa enst frá því ég var 7 ára.
Það væri forvitnilegt að vita hvort leikskólinn hennar Önnu er opin í dag í gær mættu 4 af 13 krökkum á deildina hennar Önnu og á hinum deildunum var víst svipaða sögu að segja. Haustpestirnar hafa semsagt haldið innreið sína í Garðabæ.

Ég var að fá afmælisgjöfina frá fjölskyldunni ég fékk sko viðbætur við bæði Metal of Honor og Battlefield 1942 ég get sko ekki gert upp við mig hvorum ég á að byrja á. Svo fæ ég á föstudaginn nuddteppi með hita og öllu þetta er svona "sessa" til að setja í stól og nuddar svo á manni bakið, axlir og allt. Mig er búið að langa í svona SVOOOO lengi. Ég bíð spennt eftir föstudeginum. Á föstudagskvöldið er stefnan tekin á að sitja á nuddteppinu að spila tölvuleik með hundinn á tánum. Þetta flokkast svona undir að vera allt það sem mig hefur alltaf dreymt um. Gæti hugsanlega orðið einn lang besti dagur ævi minnar.
Vá ekki það að maður sé með neinar væntingar ***ehh***

Vá það var að kvikna á perunni ég á víst afmæli í dag. Takk allir sem hafa óskað mér til hamingju :-). Dísa systir velti upp þeirri spurningu hvort þetta væri 13 eða 31 árs afmælið rauntíminn er víst 31 ár en andlegur þroski stoppaði víst í 13 árum þar sem ég lét ekki fermast. Eins og allir vita er fermingin m.a. vígsla inn í fullorðins árin svo ég verði víst aldrei fullorðin. Annað merki um barnaskap minn er það að ég kann ekki að drekka kaffi sem veldur mér umtalsverðri félagslegri fötlun í umgengni minni við fullorðið fólk.

Jæja þá er þessari skemmtilegu helgi lokið Guði sé lof og dýrð. Ég hugsa að þessi helgi skori bara hátt á skalanum leiðinlegasta helgi ever. Ég var heima veik á föstudaginn ekki gaman. Harkaði af mér og mætti í vinnuna á laugardagsmorguninn átti eldsnemma vaktina og var mætt fyrir kl. 7 klukkan 7:25 fóru fyrstu bjöllurnar að hringja og voru sko ekki þagnaðar þegar ég fór heim. Ég komst í gegnum vinnudaginn með því að taka mínar verkjatöflur á tæplega 4ra tíma fresti. Ég var fljót að sjá að ég myndi aldrei lifa það af að fara í afmælisveisluna hennar Svövu um kvöldið ég er enn sár og svekkt yfir því. Öll boð á vegum Jóhannesar og Svövu eru þau skemmtilegustu boð, partý eða hvað þau má nefna, sem hægt er að komast í tæri við. Eini gallin við þau eru magakrampar úr hlátri sem endast í nokkra daga og svo harðsperrur í brosvöðvum í andlitinu Guði sé lof fyrir að þeir eru aðeins 7. Ég var búin að hlakka til að fara þetta frá því að boðsbréfið datt inn um lúguna hjá okkur í síðustu viku. SNIFF SNIFF. Jæja Guðni fór náttúrlega af stað um sex leytið um kl. sjö lognaðist Anna útaf í fanginu á mér þetta þýddi bara eitt hún var að veikjast líka. Hún svaf til klukkan 1 vaknaði þá upp og gubbaði allt út. Jibbí þetta ferli endurtók sig svo 2svar áður en klukkan varð 3. Svo ég tók semsagt næturvaktina heima vaknaði svo eldhress (not) kl. sjö og fór í vinnuna. Náði rétt að heyra að Sjúmi varð heimsmeistari einu sinni einu sinni enn OJJ eins og ástandið hafi ekki verið nógu slæmt þá þurfti að bæta þessu ofan á. Guðni var nýlega kominn heim og rétt sofnaður. Ég skreið svo heim úr vinnunni um kl 16 fór í verslunar leiðangur og með Guðna að sækja bílinn. Var komin heim um kl 19. lognaðis útaf og vaknaði ekki aftur fyrr en kl. hálf ellefu í morgun.
Svo til að svekkja mig enn meira er búið að bjóða mér stanslausar aukavaktir fá því á fimmtudag og ég var að enda við að neita síðasta tilboði núna fyrir 5 mín. Ég gæti heldur betur verið búin að mala gull þessa helgina ef heilsufarið hefði leyft það :-(. Ofan í allt er Leó greyið orðin hálf pirraður á allri inniverunni og þjáist af æsings köstum og svo dröslar hann skónum mínum út um allt hús er sennilega að reyna að fá mig til að fara þá. Núna liggur hann sofandi fyrir framan útidyra hurðina í von um að komast út sem fyrst. Ég fór að vísu út með hann og pabba um ellefuleytið í morgun á göngu okkar hittum við Ívar Hlújárn (nei ég er ekki með óráð úr hita hann heitir þetta maðurinn) og hann leyfði pabba að prófa eðal hjólið sitt sem er reiðhjól með mótor. Þetta var ansi skemmtileg upplifun fyrir pabba og nú er hann farinn að safna fyrir hjóli þau kosta víst ekki nema 200 þús. Ég sé hann fyrir mér brunandi um bæinn á svona kosta grip. Ívar fer víst flestra sinna ferða á hjólinu það tekur hann víst ekki nema 20 mín að fara héðan og út í fluggarða (rétt hjá flugstöðinni á Reykjavíkurvelli).

Jæja þá er stöð 3 farin í loftið ég naut þess um stund að rifja upp gömul kynni við uppáhalds þætti úr fortíðinni Alf og Perfect Strangers. Gleymdi um stund að ég er ekki 16 ára lengur voða var það notalegt. Þetta er alveg ótrúlegt að það er búið að vera hægt að horfa á sjónvarpið í kvöld. Og enn er nóg eftir Oz á stöð 2 og Sex and the City á RUV vá ég fer sennilega að fá sjónvarps eitrun á háu stigi. Ég sem hélt að ég væri læknuð af sjónvarpsglápinu enda hef ég lítið horft á sjónvarp síðustu mánuði og hélt ég væri læknuð en nei fíknin er farin að láta á sér kræla aftur. Ef dagskráin á stöð þrjú verður áfram næstu kvöld eins og hún er í kvöld er hætta á að ég festist endanlega við imbann og þurfi stórvirkar vinnuvélar til að ná mér frá honum.

Já það klikkaði sko ekki að setjast fyrir framan ER í gær vá hvað er langt síðan ég hef notið sjónvarpsglápsins svona mikið. Ég meira að segja hrökk illilega við þes. mér brá og það hefur ekki gerst ó ofboðslega langan tíma.
Til að vinir í útlegð geti fylgst með því sem gerist mun ég reyna að pósta hér hápunktum úr hverjum þætti í hverri viku. Þeim sem eiga eftir að horfa á þáttinn er vinsamlegast bent á að hætta að lesa hér.

Þátturinn byrjaði þar sem frá var horfið síðast Carter, Abby, Chen, hvað hann nú heitir nýji svartilæknirinn (heitr víst Gregory Pratt ég varð að gá á netið) og einn heimilislaus róni eru í einangrun vegna bráðsmitandi veirusýkingar sem kom upp á spítalanum. Smitvarnanefnd ákveður að loka þurfi spítalanum og þau fimm þurfi að vera í einangrun á spítalanum ásamt upphaflegu sjúklingnum og foreldrum hanns. Upphefst mikill hasar við að flytja alla sjúklinga burt af spíalanum og loka öllum deildum. Dr. Kovac og Dr. Romano lendir saman á þyrlupallinum uppi á þaki því Romano er að frekjast og vill að sinn sjúklingur fái forgang í þyrluna. Vinnur rifrildið og er að koma sjúklingnum sínum fyrir í þyrluna þegar hann missir pappírana hanns þeir detta á þakið og hann beygir sig eftir þeim og KRASS BAMM rekst í aftari þyrluspaðann og vinstri handleggurinn þeytist af og langt út á haf (að vísu bara á þakið en þetta bara rímaði svo flott). Kovach og félagar rjúka til við að stöðva blæðinguna og leita að handleggnum sem finnst á endanum. Þyrlan er óflughæf svo nú eru góð ráð dýr 3 sjúklingar á þakinu og bara ein lyfta. Romano er hraðað á skurðstofuna til að reyna að bjarga því sem bjargað verður. Sjúklingur Kovacs fer niður með lyftunni en Susan verður alein eftir með 68 ára gamla sjúklinginn hanns Romanos. Til að gera langa sögu stutta tekst að tjasla Romano saman að einhverju leiti en ekki var útséð í lok þáttarins hvort hann héldi hendinni en það var þó líklegt. Sjúklingurinn á þakinu fer í hjartastopp og Susan er ein að reyna að basla við að lífga hann við meðan hún bíður eftir lyftunni. Endurlífgunin ber ekki árangur svo hún reynir að fara með sjúkliniginn lyftunni niður að finna hjálp en það er auðvitað enginn á yfirgefnum spítalanum. Carter og Abby stytta sér stundirnar í einagruninni með því að gera hitt. Að tveimur vikum liðnum er ljóst að þau hafa öll sloppið við smit og mega fara heim.
Á meðan á öllu þessu gekk var Elisabeth að reyna að fóta sig að nýju á spítalanum hjá pabba sínum í Englandi. Þar er hún undir einhvern breskan monthana lækni seld sem gerir allt til að gera henni lífið leitt. Hún fær tilboð í húsið þeirra Marks í ameríkunni en finnur að hún getur ekki selt húsið. Á endanum ákveður hún að snúa aftur til ameríku.
Þátturinn endar svo á ljúfu nótunum þar sem Carter og Abby fara niður á strönd og hann er að reyna að ræða um framtíð þeirra og svo videre en hún vippar sér úr öllum fötunum og hleypur út í sjó.
Hér er linkur á síðu NBC um ER

Hér læt ég ER skrifum vikunnar lokið og bíð bara spennt eftir næsta þætti. Ef einhver hefur eithvað við umfjöllun mína að athuga eða hefur einhverju við að bæta legg ég til að sá hinn sami tjái sig hér að neðan.
Annars er ekkert héðan að frétta nem að Leó pissaði ekkert á svefnherbergis gólfið í nótt JIBBÍ. Ég er svoldið að velta fyrir mér ástæðunni fyrir þessu. Hann hefur nefnilega alltaf sofið mín megin en pissað Guðna megin við rúmið. Ég tengdi það því að það er lengst frá bælinu hanns. En í nótt svaf ég Guðna megin og öfugt Leó var nú ekkert sérlega hress með þessa skipan mála hljóp í kringum rúmið kíkti uppí báðu megin og vældi. Og ætlaði hreint ekki að fara að sofa meðan allt væri í svona óstandi í herberginu. Með því að látast ekki heyra þetta kvart og kvein í c.a. klukkutíma gafst hann á endanum upp og sofnaði. En hann pissaði ekkert "mín" megin við rúmið og ekki "sín" megin heldur. Hmm I wonder why.

Jibbí ég var að taka eftir því að Bráðavaktin eða ER byrjar aftur í sjónvarpinu í kvöld ég ætla sko þokkalega að planta mér fyrir framan imbann kl. 20:00 og njóta þess hvað er gott að glápa.

Nú er ég heldur betur búin að sofa út ég náði að sofa fram til klukkan hálf ellefu í morgun hef ekki sofið svona lengi í þó nokkurn tíma. Ég er að velta fyrir mér hvort þetta hafi nokkuð verið rúðuúða eitrunaráhrif. Anna ákvað nefnilega í gær að það þyrfti að þrífa hérna hjá okkur og tók sér rúðuúða í hönd og speyjaði honum víðsvegar um íbúðina en megnið af brúsanum fór í sængur og kodda foreldrana. Lyktin í húsinu var all svakaleg þegar við Guðni komum heim af foreldrafundi á leikskólanum í gærkvöldi. Og lyktin í herberginu okkar var óbærileg og er eiginlega enn. Ég hafði þrifið upp pollana eftir hana en fann ekki sængur og kodda slysið fyrr en ég fór að svæfa Önnu. Ég henti mér uppí rúmið og bamm beint með höfuðið á rennadi blautann koddann og tók andköf af stekri lyktinni OJJJ. Anna var aftur á móti hæst ánægð með framtakið og tilkynnti mér brosandi " ANNA DULLA RÚMIÐ" það þarf greinilega að finna framkvæmda gleði ungu konunnar einhvern betri farveg.
Bjössi og Ólafía kíktu í örheimsókn í gærkvöldi ég missti því miður af þeim þar sem ég var að berjast við að koma Önnu í háttinn :-( það passaði akkúrat að ég kom fram þegar hurðin skall á hælana á þeim. ***stuna***
Jæja nú dugar þessi leti ekki lengur ég þarf víst að fara út með Leó hann er ekki búinn að pissa né kúka innan dyra enn sem komið er í dag og ég stefni að því að halda því þannig. Við fórum í klukkutíma göngutúr áðan alveg frábært. Ég er stundum að hugsa það þegar fólk dæsir yfir því að það sé ómögulegt að vera með hund þeir þurfi svo mikla hreyfingu. Hvað með okkur mannfólkið þurfum við ekki líka mikla hreyfingu !!!! Að fara út að ganga í 1-2 tíma á dag er öllum hollt mönnum og dýrum og hana nú.

Enn á ég við einhverja tæknilega örðuleika að stríða íslensku stafirnir detta út af og til og annað hvort kemur eithvert bull í staiðnn eða eitthvert austurlenskt myndletur japanskt eða kinverskt. Þett er nú farið að verða svolítð þreytandi ég verða að segja það og hana nú.
Ég er langt komin með skít verk morgunsins og nú er svo komið að ég setti Get off kristalla undir sófan og rúm okkar hjóna þar sem Leó hefur fundist upplagt að nýta sér þessa staði sem náðhús. Enda fáfarnir með afbrigðum og þarf af leiðandi hægt að vera þar í næði við sína iðju. Ég hlakka mikið til þess dags þegar hann hættir að komast þarna undir.
Fór út að ganga með pabba milli kl. 9 og 10 í morgun hverfið var morandi í krökkum enda íþróttadagur í Flataskóla og allt næsta nágrenni skólans nýtt til leikja og íþróttaiðkunar. Þetta skapaði okkur smá vanda þar sem Leó breytist í steypuklump í bandi þegar reynt er að ganga framjá börnum. Hann veit nefnilega ekkert skemmtilegra en krakka og vill helst fá að leika við öll þau börn sem við rekumst á á göngum okkar. Með herkjum tókst á endanum að koma honum áleiðis frá börnunum en ég mátti bera hann burtu því það gekk ekki að reyna draga steypuklumpinn á eftir sér. Ég verð að vera búin að finna lausn á þessu máli áður en hann verður 25 kg því ég sé ekki fyrir mér að ég beri hann mikið þegar fullri stærð er náð. Hér fyrir utan hittum við svo póstinn okkar sem er örugglega einn fábærasti póstburðarmaður síðan pósturinn Páll var og hét. Þessi er sko með sín póst mál á hreinu enda finnur maður það strax þegar hann fer í frí. Jæja hann tók okkur tali og þá kom í ljós að hann á tveggja ára gamla border colie labrador tík. Við ræddum um stund dásemdir þessarar hunda tegundar (blöndu). Svo fékk ég hrós fyrir að vera búin að kenna Leó að setjast eftir skipun :-) þar sem hann er víst í yngri kantinum til að vera búin að læra þetta. Og nú eru Leó og pósturinn orðnir vinir svo þar er vonandi búið að setja undir þann leka að Leó nagi póstburðar fólk.

Jæja það hefur verið nokkur lægð í blogginu hjá mér uppá síðkastið enda hef ég varla haft tíma til að anda hvað þá blogga. Ég er semsagt búin að vera að vinna út á vöku og það var nú bara hreint út sagt kongunglega skemmtilegt þessar síðustu 6 vaktir mínar ég á barasta eftir að sakna þessa alls. Eins og mér leist nú bara ekkert á eftir fyrstu 6 vaktirnar þá voru seinni 6 jafn skemmtilegar. Það er sko búið að vera brjálað að gera og ég hef varla vitað hvað ég heiti þegar ég hef komið heim. Nú svo átti ég frí um helgina en þá var ákveðið að halda uppá afmælið hans Árna á sunnudaginn. Aðfaranótt sunnudagsins fór ég að sofa kl 3 klukkan 4 vaknaði ég við að Leó gelti, klukkan 5 vaknaði ég af því bara, það sama gerðist kl. 6. Klukkan 7 hringdi ástkært samstarfsfólk mitt af 12-E og óskaði eftir nærveru minni á morgunvakt klukkustund síðar ég afþakkaði pent boðið og grét í hljóði krónurnar sem ég gat ekki bætt í veskið þann daginn. Klukkan átta vaknaði ég svo við það að Ásdís var að fara út með hundinn klukkan níu vaknaði ég við að Anna fór fram og klukkan 10 gafst ég upp og fór á fætur. Undirbjó afmælisveislur kl. 13 mættu vinir og bekkjarfélagar Árna svo og hér var fínt strákapartý. Mér til mikillar undrunar var þetta ósköp rólegt og fínt þeir léku sér og voru góðir og stiltir. Um kvöldið mætti svo fjölskyldan mín galvösk í afmæli Árni var að vísu frekar skúffaður yfir því hvað komu fáir hann vildi sko hafa miklu fleiri eins og venjulega. Þegar síðasti veislugesturinn fór fékk Árni greyið svo gubbupestina og stuttu á eftir honum lagðist Pabbi. Pestin var semsagt ekki alveg búin en er það vonadi núna 7, 9, 13.
Á mánudagsmorguninn eldsnemma var ég svo mætt á Vökudeildina brjálað að gera ég er sko orðin útlærð í þrifum og sótthreinsunum vegna Noro veirusýkingar. Ég kláraði svo námstíman minn og fékk MJÖG ásættanlegar einkunnir fyrir að mér skils næstum því fullt hús stiga. Og með því sem ég fékk lægra fyrir komu útskýringar frá deildarstjóranum sjálfum um að ég ætti ekki að fá hærra á þessari deild. En þetta voru liðirnir frumkvæði í starfi og hæfileiki til að skipuleggja eigin störf en það er víst alls ekki ætlast til þess á gjörgæsludeild nýbura að nemarnir fari að hlaupa um og framkvæma og gera sjálfir það þykir víst ókostur frekar en kostur þar skiljanlega. Svo ég er nú bara dáldið mikið ánægð með mitt þessa stundina.
Núna er svo planið að njóta næstu 2ja daga en ég á frí JIBBÍ. Ég ætla sko að horfa á ER í kvöld og njóta þess af inlifun og blogga svo kanski bara útdráttinn í kvöld eða þá í fyrramáli.
Akkúrat núna er ég að hugsa um að fara að slæpast eithvað skella mér svo kanski bara í gæludýrabúð að kaupa mér polla eyði ****sigh****

Æi ég bráðnaði alveg núna áðan ég koma að Önnu sitjandi í­ stofusófanum með dúkku í­ fanginu. Hún var búin að pakka dúkkunni vandlega inn í­ peysu af mér lét dúkkuna liggja með magann að maganum á sér og strauk henni svo til skiptis um bakið og kollinn. Þetta var eithvað svo óborganlega sætt. Og ofan á­ allt var hún að horfa á Húgó sálfræðing með uppeldis pistil um hvernig á að kenna börnum að fyirgefa. He he með dúkkuna í fanginu að horfa á uppeldisleiðbeiningar í Íslandi í­ bí­tið. Alveg óborganlegt.

Jæja þá er maður kominn á fætur. Húsið fylltist af börnum strax kl. 8:30 N.B. ÞAÐ ER SUNNUDAGS MORGUNN !!!! Fyrst mætti vinkona Ásdísar sem er hér aðrahvora helgi hjá pabba sínum. Stúlkan sú er morgunhani með afbrigðum og er oftast mætt hingað um kl. 8 þá daga sem hún er hér og jafnvel fyrr. Steininn tók nú endanlega úr hér í sumar þegar hún var mætt kl. 6:30 þá sögðum við Guðni nú stopp. Við höfum engann áhuga á að vakna við dyrabjölluna kl. 6:30 um helgar við vöknum helst ekki svona snemma á virkum dögum hvað þá um helgar. Jæja í kjölfar ungu stúlkunnar í morgunn kom svo bróðir hennar stuttu síðar mættu svo frænka og frændi umræddrar stúlku svo að fyrir kl. 10 voru komin 4 börn í heimsókn og einn hundur. Umræddur hundur er eign áðurnefnds morgunhana og heitir Perla. Leó kættist mjög við að fá Perlu í heimsókn en ekki er hægt með góðri samviksu að segja að Perla hafi verið jafn ánægð að sjá hann. Sem betur fer hafði skaranum verið gert að skila sér heim klukkan hálf ellefu þannig að akkúrat núna er bara fjölskyldan í kotinu. Úff hvað mig langar mikið að leggja mig aftur.

Jæja þá er þetta að hafast hjá mér þ.e.s að koma blogginu áleiðis í það horf sem mig langar að hafa það margt ógert enn en það kemur síðar.
Nú er víst kominn tími á að skella sér í matarboð til Guðlaugar og Helga en þau voru svo rausnarleg að bjóða okkur til sín í kvöld. Smá sárabætur fyrir það að við komumst ekki í Húsafell með Palla, Gullu og dætrum. En þau höfðu boðið okkur að dveljast í hinum frábæra IKEA bústað með sér um helgina. En vegna nýjasta fjölskyldumeðlimsins áttum við ekki heimangengt. Leó er víst ekki velkominn í bústaðinn og við getum ekki skilið hann eftir einan heima greyið og hann er of ungur til að fara á hótel. * Sniff sniff* Að vísu finnst mér þetta alveg þess virði eftir að hafa dreymt um það í 22 ár að eignast hund þá er ég nú alveg til í að fórna ýmsu fyrir hann.
Vá hvað textinn getur farið í mikið pikkles hér á þessu bloggi !!! Ætlaði að reyna að laga þetta en gafst upp hvað er eiginlega í gangi hér ?? �slensku stafirnir eiga það til að detta alveg út í hluta eða öllu Blogginu, er ekki alveg að fatta þetta.

Vá ég er að prófa að blogga í fyrsta sinn. Mér finnst svo rosalega gaman að lesa annara manna blogg að ég varð að prófa líka. Það er ekki endilega svo að ég hafi neitt skemmtilegt né fróðlegt til málann að leggja en hér er kanski rétti vettvangurinn fyrir munnræpusjúkling eins og mig að láta móðann mása. Mér varð nefnilega ljóst að hér er hægt að raupa og rausa án þess að nokkur geti gripið frammí eða neitt og svo er fólki alveg frjálst hvort það les þetta eða ekki Jibbí.