mánudagur, október 06, 2003

Æi ég bráðnaði alveg núna áðan ég koma að Önnu sitjandi í­ stofusófanum með dúkku í­ fanginu. Hún var búin að pakka dúkkunni vandlega inn í­ peysu af mér lét dúkkuna liggja með magann að maganum á sér og strauk henni svo til skiptis um bakið og kollinn. Þetta var eithvað svo óborganlega sætt. Og ofan á­ allt var hún að horfa á Húgó sálfræðing með uppeldis pistil um hvernig á að kenna börnum að fyirgefa. He he með dúkkuna í fanginu að horfa á uppeldisleiðbeiningar í Íslandi í­ bí­tið. Alveg óborganlegt.

Engin ummæli: